کاردیومیوپاتی رستریکتیو (Restrictive Cardiomyopathy)

 کاردیومیوپاتی رستریکتیو  (Restrictive Cardiomyopathy)

ویژگی‌های ECG کاردیومیوپاتی رستریکتیو

کاردیومیوپاتی رستریکتیو، که کمتر شایع است، اغلب در مراحل پیشرفته بیماری‌های نفوذی میوکارد (مانند هموکروماتوز، آمیلوئیدوز یا سارکوئیدوز) رخ می‌دهد. نوار قلب (ECG) بیماران مبتلا به این بیماری می‌تواند تغییرات مشخصی را نشان دهد:

• کمپلکس‌های QRS با ولتاژ پایین: این یکی از یافته‌های شایع است که نشان‌دهنده نفوذ منتشر در عضله قلب است.
• تغییرات غیر اختصاصی قطعه ST و موج T: این تغییرات می‌توانند متنوع باشند و به صورت عمومی نشان‌دهنده اختلال در ریپولاریزاسیون هستند.
• بلوک‌های شاخه‌ای (Bundle Branch Blocks): نفوذ در سیستم هدایتی قلب می‌تواند باعث بلوک در شاخه‌های باندل شود.
• بلوک دهلیزی-بطنی (Atrioventricular block): در برخی بیماری‌ها مانند سارکوئیدوز، بلوک کامل AV (درجه ۳) نیز ممکن است مشاهده شود.
• امواج Q پاتولوژیک “شبه‌انفارکشن“: این امواج Q می‌توانند به دلیل جای زخم ناشی از گرانولوم‌ها در سارکوئیدوز یا دیگر تغییرات نفوذی ایجاد شوند و شبیه به انفارکتوس میوکارد به نظر برسند.
• دیس ریتمی‌های دهلیزی و بطنی: بزرگ شدن دهلیزها می‌تواند منجر به فیبریلاسیون دهلیزی شود و آریتمی‌های بطنی نیز در این بیماران شایع هستند.

پاتوفیزیولوژی

کاردیومیوپاتی رستریکتیو کم‌شایع‌ترین نوع کاردیومیوپاتی است. این بیماری در مراحل پیشرفته بیماری‌های نفوذی میوکارد (مانند هموکروماتوز، آمیلوئیدوز یا سارکوئیدوز) رخ می‌دهد.

• نفوذ منتشر میوکارد منجر به کمپلکس‌های QRS با ولتاژ پایین می‌شود.
• فیبریلاسیون دهلیزی ممکن است به دلیل بزرگ شدن دهلیزها رخ دهد؛ آریتمی‌های بطنی نیز شایع هستند.
• نفوذ در سیستم هدایتی قلب (مثلاً به دلیل تشکیل گرانولوم سپتالی در سارکوئیدوز) ممکن است منجر به اختلال هدایت شود — به عنوان مثال، بلوک‌های شاخه‌ای و بلوک  AV.
• گرانولوم‌های در حال ترمیم در سارکوئیدوز ممکن است امواج Q “شبه‌انفارکشن“ تولید کنند.

نمونه ECG

ECG  یک بیمار مبتلا به کاردیومیوپاتی رستریکتیو، که نشان‌دهنده موارد زیر است:

• کمپلکس‌های QRS با ولتاژ پایین.
• صاف شدن گسترده امواج  T.

Ahmad Fotoohi